O książce: 1998 / Andrei Voznesensky (ur. 1933), autor licznych tomików poezji - „Trójkątna gruszka”, „Wiolonczela liść dębu”, „ Odbyły się spektakle „Kasyno Rosja” i inne spektakle oparte na jego wierszach – „Antyświaty” w Tagance i „Juno i Avos” w Lenkom. Jego życie, jak przystało na życie prawdziwego poety, jest pełne wzlotów i upadków, uznania i ciszy. Niezmieniona pozostaje entuzjastyczna cześć milionów fanów – od lat sześćdziesiątych po współczesną młodzież. „Andriej Wozniesienski będzie…” – tak poeta pisał o sobie wiele lat temu. Życie potwierdziło słuszność jego przepowiedni. Gwiazda Andrieja Wozniesienskiego szybko pojawiła się na poetyckim horyzoncie Rosji na początku lat 60. Niezwykły rytm wiersza, śmiałe metafory i tematyczne „przełomy” rozbijały utarte kanony „dostatniej” poezji sowieckiej. W tym czasie wieczory poetyckie na Politechnice zaczęły przyciągać pełne sale, poeci przyciągali na stadiony wielotysięczną publiczność i stali się idolami milionów. A jednym z pierwszych w tej cudownej galaktyce był Andrei Voznesensky. Jego zbiory natychmiast znikały z półek, każdy nowy wiersz stawał się wydarzeniem... W swoich wspomnieniach poeta opowiada o życiu literackim i społecznym kraju na przestrzeni ostatnich czterdziestu lat, o pisarzach i postaciach kultury, o roli i miejscu poezji we współczesnym świecie.